hoofdpagina
reisfilms
Brugge
salsa
tango
tuinen
gastenboek

Jean-Pierre Van Loocke

stelt voor

Geschiedenis van de Argentijnse tango

 
 
  
 
 

 

VOORWOORD

 
Hoofdstuk 2   Vanaf de geboorte van de tango tot aan de Guardia Vieja
 

1492-1880:
ONTSTAANSGESCHIEDENIS ARGENTINIË EN URUGUAY

1880-1917:
VANAF DE GEBOORTE VAN DE TANGO TOT AAN DE GUARDIA VIEJA

1917-1935:
TANGO UP AND DOWN

1935-1955:
HET GOUDEN TIJDPERK VAN DE TANGO

1955-1990:
HET DONKERE TIJDPERK

1990 en verder:
NEO-TANGO

TANGO ALS DANS

SLOTBESCHOUWING

BIBLIOGRAFIE

 
 

Gastenboek: graag jouw mening over dit werkstuk!

 


4. DE EERSTE TANGODANSPASSEN

Het leven was hard voor vele porteños. Velen zochten enige vorm van vermaak in het dansen. Elke nationaliteit had zijn eigen dansen, die bijna allemaal vrolijk klonken. De Polen dansten de mazurka, de Bohemen de polka, de Duitsers de wals en de Ländler, de Italianen de tarantella...   

Door de vermenging van de migranten met de inheemse bevolking en onderling onstonden nieuwe dansvormen. Uit de Weense wals onstond de “ranchera”, uit de habanera en de milonga de tango. Die had als grote troef dat ze niet statisch was. In tegenstelling tot de andere dansen konden er variaties en nieuwe figuren aan toegevoegd worden. De barrios van de arrabal waar geen regels golden, leenden zich daar perfect toe. Daar ontstond een nieuwe dansvorm met dansfiguren die geïmproviseerd werden.

 

Negers in Mondongo Tekstvak:

Er wordt veel gespeculeerd over hoe en wanneer de eerste tangopassen tot stand kwamen, maar hoe het echt gebeurde, zullen we waarschijnlijk nooit met zekerheid weten. Een van de meest aannemelijke theoriën is te vinden bij een iemand die in het dagblad Crítica van 22 september 19 13 een artikel over het ontstaan van de tango schreef en signeerde met het pseudoniem Viejo Tanguero.

De man beweert dat er in 1877 in Mondongo, een plaats in Buenos Aires ten westen van het stadsdeel Monserrat, geÏmproviseerd werd met een nieuwe dans die men tango noemde en die qua stijl en bewegingen leek op candombe. Maar anders dan in de tango zoals we die nu kennen, deden de dansers hun figuren apart, dus zonder elkaar vast te houden.

 

Spottende compadres

Een aantal compadritos die vaak naar dansmanifestaties van Argentijnse Afrikanen gingen kijken, namen de been- en lichaamsbewegingen van de negers in zich op en toonden arrogant en in zekere zin spottend de danspassen aan hun makkers. Ventura Lynch (1850-1888) bevestigt dit in een boek uit 1883 over dansen en folklore in de provincie Buenos Aires. Volgens Lynch wordt de milonga alleen maar gedanst door compadritos die dat doen om de spot te drijven met de zwarten.

 

Quebradas, cortes en abrazo

Vooral de quebradas en cortes vielen erg in de smaak. De quebrada was een ongewone half atletische beweging die geïmproviseerd werd en waarbij de danser overdreven zwierde met zijn bovenlijf.  De corte was een plotse stop in de dansbeweging en de quebrada een geïmprovisserde plotselinge verandering van richting.

Maar er was meer. Deze figuren werden niet alleen geïntegreerd in het dansen, maar werden nu opeens gedanst door dansers die elkaar in een abrazo houding (omhelzing) vasthielden.

 

Op de maat 2/4

De milongueros dansten niet alleen op de vierkwartsmaat van de milonga, maar ook op de tweekwartsmaat van de habanera. Ze deden dat op een agressieve manier, namen hun partner bij de taille en leidden hen zigzaggend op een strakke lijn, pretentieus, op zoek naar het onvoorspelbare: naar pauzes, waarbij ze plots stopten om hun improvisatiekunsten te laten zien. Die cortes maakten grote indruk op de aanwezigen die hen aanmoedigden om nog gedurfder te dansen. De partner werd meegesleurd en moest erg oppassen om niet uit de maat te geraken en om niet voor schut komen te staan. Het leek wel een spel van uitlokken en beantwoorden. Elke avond werden nieuwe passen uitgelokt of verzonnen, andere verdwenen weer. De tango was geboren. Over het tijdstip wanneer dit gebeurde lopen de meningen uiteen. Vermoedelijk was het ergens tussen 1867 en 1885.

 

Fatsoenlijk?

Bepaalde mensen van de hogere klassen keken neer op de mazurka en de habanera, en toen ze de milonga-tango te zien kregen werden ze helemaal ontstemd. In de arrabal zorgde de mengeling van immigranten ervoor dat de fatsoensnormen veranderden. Verleid door het ritme van de candombe gingen mensen inniger, vuriger en uitdagender dansen, gebruikmakend van alle zintuigen.

 

Dans van de ondergrond

De mensen die leefden in de arrabal streden dagelijks om te overleven. Veracht door de rijkelui en de machthebbers zochten ze steun bij elkaar en een manier om zich te laten gelden. In het dansen van ingewikkelde tangofiguren zagen ze een manier om hun mannelijkheid te doen gelden en om waardering te vinden in hun leefomgeving. Ze waren te vergelijken me de tap-, break- en hiphopdansers in de stedelijke milieus van nu. Door te dansen hoopten ze een moment van glorie te kennen en de rijkeluiszoontjes te kunnen overtroeven die in het geniep ook met tangopasjes bezig waren.

 

 

 
       
       
       
vorige