hoofdpagina	reisfilms	Brugge	salsa	tango	tuinen	gastenboek

	Jean-Pierre Van Loocke stelt voor Geschiedenis van de Argentijnse tango

VOORWOORD	Hoofdstuk 3 Tango up and down
1492-1880: ONTSTAANSGESCHIEDENIS ARGENTINIË EN URUGUAY 1880-1917: VANAF DE GEBOORTE VAN DE TANGO TOT AAN DE GUARDIA VIEJA 1917-1935: TANGO UP AND DOWN 1935-1955: HET GOUDEN TIJDPERK VAN DE TANGO 1955-1990: HET DONKERE TIJDPERK 1990 en verder: NEO-TANGO TANGO ALS DANS SLOTBESCHOUWING BIBLIOGRAFIE Gastenboek: graag jouw mening over dit werkstuk!	1. TANGO GEMEENGOED IN ARGENTINIË Argentijnse elite plooit voor tango De Argentijnse elite maakte zich kwaad over de populariteit van de tango in Parijs, maar was er zelf verantwoordelijk voor. Het officiële Argentinië was een tijdlang in shock omwille va n het succes van de tango in Parijs. Dat dat uitgerekend in Parijs moest gebeuren, in de stad die het voorbeeld is voor alle rijke en beschaafde Argentijnen! Buenos Aires aapte iedere Parijse trend na. De rijke porteños kochten er bijvoorbeeld hun avondkledij voor het komende seizoen. Tango was “chic” aan de Seine en daarmee ook aan de Rio de la Plata. De Argentijnse bovenlaag die in het begin nog met schaamte en afwerend op de nieuwe modedans had gereageerd was nu trots op de dans, op haar nationale dans. Nadat de Parijse elite de dans tot de adelstand had verheven, mocht hij nu ook naar binnen in de elegante salons van Buenos Aires. De dans verloor hierdoor zijn louche karakter en kreeg een meer elegante uitstraling. Om de laatste reserves tegen de tango uit de weg te ruimen, organiseerde baron Antonio de Marchi in 1912 in het Palais de Glace een bal met danser Enrique Saborido (en ook componist van La Morocha ) die de mensen eenvoudiger en meer welvoeglijke tangofiguren aanleerde. De elite zag dat het ook mogelijk was om tango te dansen zonder de aanstootgevende figuren uit de beginperiode, zoals de quebrada en de corte. Daarmee legde hij de basis voor de salontango, waarbij de gaucho kleren vervangen worden door een maatpak met stadsschoenen. Samen met de wals De tango werd dus uit Parijs gereïmporteerd naar Argentinië. Samen met de tango deed ook de tangowals, de tangovorm van de musette-wals uit Parijs, haar intrede. Ook voor de middenklasse Vrouwen in de volksbuurten dansen de tango nu gêne, en ook het stadscentrum ontvangt de tango met open armen. Met dank aan het ontstaan van een nieuwe stand, meer bepaald de middenklasse. Vanaf 1910 begon het centrum in Buenos Aires zich ook open te stellen voor andere bevolkingslagen dan de heersende klasse van de gente decente. De oligarchie kon niet langer doof blijven voor de steeds luider klinkende sociale eisen van industriearbeiders en de snelgroeiende middenstand. Er kwamen hervormingen van het onderwijssysteem (1918: afschaffing van toelatingsbeperkingen voor de universiteit en invoering van kosteloos academisch onderwijs) en kiesrecht (1912: invoering van algemene, verplichte en geheime verkiezingen) en ook de leefomstandigheden van de arbeiders gingen erop vooruit (1905: afschaffing van de zondagsarbeid, 1913: wet op uitbetaling van schadevergoedingen bij bedrijfsongevallen) met de hulp van vakbonden die vanaf 1890 werden opgericht). Er ontstond een 3de stand: die van de handwerkers, geschoolde arbeiders en ander opgeleid personeel. Zij vormden vanaf 1910 de aanzet tot de middenklasse. Deze nieuwe bevolkingslaag organiseerde zich ook politiek. In 1916 won de Union Cívica Radical de verkiezingen met Hipólito Irigoyen, zoon van een Baskische melkboer.
vorige	Hoofdstuk 3: Tango up and down: 2° Tango nu ook in stadscentrum