|
|
|||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
Voorwoord |
|||||||||||||||
|
Toen ik vernam dat we voor het vak AMC ter afsluiting van onze
middelbare graad in het conservatorium van Brugge een “werkje” dienden te
maken over iets wat met muziek te maken heeft, was mijn keuze snel gemaakt.
Ik wou iets schrijven over een van mijn meest passionele hobbies: het
dansen van Argentijnse tango.
Maar nu ik me zelf in de tango wentelde, denk ik
er heel anders over. Tango brengt mensen samen, brengt je in andere sferen,
is heel sociaal, een goeie remedie tegen hoofdpijn of miserie, het is
stijlvol, mooi om te zien, esthetisch en de meeste liedjes zijn in het
Spaans gezongen, een taal die me passioneert. Bovendien kent het geen
grenzen. Zowat overal in de wereld wordt het gedanst. Wijzelf gingen al
naar tangosalons in Berlijn, Basel, Zürich, Maastricht, Parijs, Rijsel,
Tarbes, Verona. Ik leerde er vele vrienden door kennen, het is ontspanning,
sport, het houdt je weg van de tv, het is spannend en ontspannend, ...
Bovendien is het niet zomaar wat bewegen, maar het is een genre waarvoor je
een inspanning moet doen om het te kennen, en dus mag je aannemen dat het
een zekere waardering en respect losweekt bij mensen die het niet kennen en
mooi vinden.
Wat ook niet te versmaden is, is het rollenspel. De man nodigt uit, de vrouw gaat er al dan niet op in. Ik denk dat beide rollen iets unieks hebben. Mar toch ben ik blij een man te zijn en zelf het initiatief te mogen nemen en zo zelf te kunnen bepalen hoelang ik op de dansvloer vertoef. Een keer maakte ik het omgekeerde mee. Op een tangosalon in Kortrijk opteerden de organisatoren ervoor om omwille van de internationale dag van de vrouw, de dames te laten uitnodigen. Wel, dat was toch even wennen hoor! Qua dansen boeit niet alleen tango me, maar ook salsa. Omdat ik een
sportief type ben en salsa meer fysieke inspanningen vraagt dan tango, en
bovendien latinomuziek meer opgewekt klinkt, dans ik bij momenten liever
salsa. Maar aan alles wat je doet, zijn er ook nadelen. Bij het dansen van
salsa lopen de zweetdruppels net iets sneller dan bij de tango. En
bovendien dans je in de salsa normaal gezien maar één liedje met iemand,
terwijl bij tango de etiquette vraagt dat je uit beleefdheid minstens 3 liedjes
met iemand danst. Bovendien gaat het er op tangosalons rustiger aan toe,
kan je je wat sjieker kleden en zijn de mensen die je er tegenkomt voor het
merendeel andere. Beiden vullen elkaar dan ook ideaal aan, vind ik.
Bepaalde organisatoren beginnen dat in te zien en bieden soms ook al eens
de combinatie aan, zoals bijvoorbeeld in Croix (Frankrijk), waar er 1 keer
per jaar een dansfeest is met 1/3 tangomuziek, 1/3 rock ’n roll en 1/3
salsa. Ook bij ons in België durft men al eens op een tangosalon een salsanummer
te draaien. Omgekeerd is het eigenlijk niet nodig, want op salsafeestjes
wordt er naast salsa en merengue steevast ook bachata gedraaid, een ritme
waarop je perfect tango kan dansen. Gaande weg ontdekte ik dat de tango internationaler is dan ik dacht.
Ook in Frankrijk, Duitsland, Italië, Zwitserland, Oostenrijk, de VS en zelfs
Finland, wordt tango volop gedanst. En aangezien ik voor graduaat vertaler
Frans/Engels en licentiaat Duits/Spaans studeerde, hoefde ik me niet te
beperken tot 1 taal, met alle gevolgen vandien.
|
||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| vorige | |||||||||||||||
Ik begon een goeie 6 jaar geleden mijn eerste tangostapjes te
zetten, op een moment dat ik zocht naar een nieuwe hobby en nieuwe
contacten met mensen, toen ik werd getroffen door de ziekte van deze tijd
die echtscheiding heet. Tango was op dat moment voor mij een grote
onbekende. Mijn zus had het een tijd gedanst, naar mijn aanvoelen, met evenveel
enthousiasme als ik nu. Maar ik was zodanig bezig met de tuin, de kinderen
en het maken van reisfilms dat het me toen niets zei. Toen ze me vertelde
dat ze af en toe naar een tangosalon in Gent reed, vond ik dat te gek, niet
in de zin van fantastisch, maar echt zot. Wie doet nu zoiets!
De danslokaties zijn heel gevarieerd.
Het toppunt vind ik dansen in open lucht in een historisch kader, zoals
bijvoorbeeld op de binnenplaats van het Arentshof of op de Vismarkt in
Brugge, op de binnenplaats van de Vieille Bourse (zie foto hiernaast), en
langs de waterkant, zoals bijvoorbeeld langs de Schelde in Antwerpen, de
Seine in Parijs, de Spree in Berlijn. Het is romantisch, passioneel, het
straalt klasse uit. De muziek lijkt soms eentonig door de melancholiek die
het oproept, maar ze is ook vaak heel ritmisch en gevarieerd, want er is
niet alleen de gewone tangomuziek in 2/4, maar ook de tangowals in 1/3 en
de strakke milonga in 4/4. En dan heb ik het nog niet gehad over de
neo-tango die vooral jongeren aantrekt, een waaier aan bijkomende
dansfiguren toelaat en eigentijds aanvoelt.
Maar laat me nog eens terugkeren naar mijn werkstuk. Aanvankelijk dacht ik
eraan om een vergelijking te maken tussen de neo-tango- en de klassieke
tangomuziek en -dans. Terwijl ik echter informatie aa