|
|||||||||||||||||||||||||
|
|
Voorwoord |
|
|
|
|
Toen
ik vernam dat we voor het vak AMC ter afsluiting van onze middelbare graad in
het conservatorium van Brugge een “werkje” dienden te maken over iets wat met
muziek te maken heeft, was mijn keuze snel gemaakt. Ik wou iets schrijven
over een van mijn meest passionele hobbies: het dansen van Argentijnse tango.
Ik begon een goeie 6 jaar geleden mijn eerste
tangostapjes te zetten, op een moment dat ik zocht naar een nieuwe hobby en
nieuwe contacten met mensen, toen ik werd getroffen door de ziekte van deze
tijd die echtscheiding heet. Tango was op dat moment voor mij een grote
onbekende. Mijn zus had het een tijd gedanst, naar mijn aanvoelen, met
evenveel enthousiasme als ik nu. Maar ik was zodanig bezig met de tuin, de
kinderen en het maken van reisfilms dat het me toen niets zei. Toen ze me
vertelde dat ze af en toe naar een tangosalon in Gent reed, vond ik dat te
gek, niet in de zin van fantastisch, maar echt zot. Wie doet nu zoiets! Maar nu ik me zelf in de tango wentelde, denk ik er
heel anders over. Tango brengt mensen samen, brengt je in andere sferen, is
heel sociaal, een goeie remedie tegen hoofdpijn of miserie, het is stijlvol,
mooi om te zien, esthetisch en de meeste liedjes zijn in het Spaans gezongen,
een taal die me passioneert. Bovendien kent het geen grenzen. Zowat overal in
de wereld wordt het gedanst. Wijzelf gingen al naar tangosalons in Berlijn,
Basel, Zürich, Maastricht, Parijs, Rijsel, Tarbes, Verona. Ik leerde er vele
vrienden door kennen, het is ontspanning, sport, het houdt je weg van de tv,
het is spannend en ontspannend, ... Bovendien is het niet zomaar wat bewegen,
maar het is een genre waarvoor je een inspanning moet doen om het te kennen,
en dus mag je aannemen dat het een zekere waardering en respect losweekt bij
mensen die het niet kennen en mooi vinden. De danslokaties zijn heel gevarieerd. Het toppunt
vind ik dansen in open lucht in een historisch kader, zoals bijvoorbeeld op
de binnenplaats van het Arentshof of op de Vismarkt in Brugge, op de
binnenplaats van de Vieille Bourse (zie foto hiernaast), en langs de
waterkant, zoals bijvoorbeeld langs de Schelde in Antwerpen, de Seine in
Parijs, de Spree in Berlijn. Het is romantisch, passioneel, het straalt
klasse uit. De muziek lijkt soms eentonig door de melancholiek die het
oproept, maar ze is ook vaak heel ritmisch en gevarieerd, want er is niet
alleen de gewone tangomuziek in 2/4, maar ook de tangowals in 1/3 en de
strakke milonga in 4/4. En dan heb ik het nog niet gehad over de neo-tango
die vooral jongeren aantrekt, een waaier aan bijkomende dansfiguren toelaat
en eigentijds aanvoelt. Wat ook niet te versmaden is, is het rollenspel. De man nodigt uit, de vrouw gaat er al dan niet op in. Ik denk dat beide rollen iets unieks hebben. Mar toch ben ik blij een man te zijn en zelf het initiatief te mogen nemen en zo zelf te kunnen bepalen hoelang ik op de dansvloer vertoef. Een keer maakte ik het omgekeerde mee. Op een tangosalon in Kortrijk opteerden de organisatoren ervoor om omwille van de internationale dag van de vrouw, de dames te laten uitnodigen. Wel, dat was toch even wennen hoor! Qua
dansen boeit niet alleen tango me, maar ook salsa. Omdat ik een sportief type
ben en salsa meer fysieke inspanningen vraagt dan tango, en bovendien
latinomuziek meer opgewekt klinkt, dans ik bij momenten liever salsa. Maar
aan alles wat je doet, zijn er ook nadelen. Bij het dansen van salsa lopen de
zweetdruppels net iets sneller dan bij de tango. En bovendien dans je in de
salsa normaal gezien maar één liedje met iemand, terwijl bij tango de
etiquette vraagt dat je uit beleefdheid minstens 3 liedjes met iemand danst.
Bovendien gaat het er op tangosalons rustiger aan toe, kan je je wat sjieker
kleden en zijn de mensen die je er tegenkomt voor het merendeel andere.
Beiden vullen elkaar dan ook ideaal aan, vind ik. Bepaalde organisatoren
beginnen dat in te zien en bieden soms ook al eens de combinatie aan, zoals
bijvoorbeeld in Croix (Frankrijk), waar er 1 keer per jaar een dansfeest is
met 1/3 tangomuziek, 1/3 rock ’n roll en 1/3 salsa. Ook bij ons in België
durft men al eens op een tangosalon een salsanummer te draaien. Omgekeerd is het
eigenlijk niet nodig, want op salsafeestjes wordt er naast salsa en merengue
steevast ook bachata gedraaid, een ritme waarop je perfect tango kan dansen. Gaande
weg ontdekte ik dat de tango internationaler is dan ik dacht. Ook in
Frankrijk, Duitsland, Italië, Zwitserland, Oostenrijk, de VS en zelfs
Finland, wordt tango volop gedanst. En aangezien ik voor graduaat vertaler
Frans/Engels en licentiaat Duits/Spaans studeerde, hoefde ik me niet te
beperken tot 1 taal, met alle gevolgen vandien.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hoofdstuk 1: Ontstaansgeschiedenis
van Argentinië en Uruguay |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|