10919021_776712252415567_9159299237900601519_n

vrijdag 12 juni 2015

Pier, Blankenberge

Abrazo del Mar dag 1

	Bijna midzomer, maar spijtig genoeg geen gulle avondzon in Blankenberge. Het strand, de dijk, de straten achter de dijk, alles ligt er wat doods bij.

Niet zo aan in zee aan de ticketbalie. Daar op het einde van de pier gonst het van het leven.



	En ja hoor, er is ook een polsbandje bij voor mij!

Effe de mouwen oprollen om ... nog niet meteen te dansen, maar ... een maaltijd naar binnen te werken.

	Geen alledaags zicht in mijn fotoreportages..



In het inkomticket voor de Abrazo zijn ook alle maaltijden inbegrepen. Handig als je weet dat er de eerste dagen alleen al 24 uren kan worden gedanst!







	Om 21.00 uur klinkt weer tangomuziek en gaan de beentjes weer aan het zweven.















Niet alleen de palmbomen, ook heel wat deelnemers komen uit zuiderse oorden.

	Meer info hierover van zodra ik de info doorgespeeld krijg.





































	7 deejays zijn ingehuurd om het beste van zichzelf te geven. Onder hen 2 Duitsers, 2 Italiaanse, een Turk, een Rus en een Belg, hier in beeld: Toufik Cherifi.









































	Helaas een typisch beeld op deze tangomarathon en blijkbaar ook op andere tangomarathons en encuentros: mensen die voor zich uitstaren en liever niet dansen met mensen die ze niet kennen. 'k Maakte het zelf mee: meerdere vrouwen die zonder commentaar weigeren om uitgenodigd te worden. Om er het fijne van te weten, trok ik mijn stoute schoenen aan en durfde ik ook te vragen waarom ze niet wilden dansen. De ene vertelde dat het was omdat ik de cabeceo niet gebruikte, maar de cabeceo werkt alleen maar als mensen toelaten om oogcontact te maken. Als ze op een stoel zitten met hun gezicht naar de dansvloer of tegen de muur staan met hun gezicht naar de dansvloer, dan lukt dat niet. En dan kan je als man wel niet anders dan het vragen. Welnu, vragen of iemand wou dansen, was uit den boze. Het was een dooddoener.

Wat ook absoluut niet door de beugel kan volgens enkele dames, is dat je van een vrouw een njet krijgt en het kort daarna aan een andere vrouw vraagt. Want dan voelt zij zich tweede keuze. In dit geval, zo kreeg ik te horen, moet je wachten tot de tanda voorbij is vooraleer weer iemand uit te nodigen. Omdat dit mij zeer asociaal lijkt en ik dit niet vereenzelvig met tango, deed ik verder navraag bij mensen die gewoon zijn om marathons te doen. Zij geven toe dat marathondansers heel gesloten zijn en bijna alleen maar dansen met mensen die ze kennen en met mensen die er heel knap of heel tanguero uitzien. Maar er is ook goed nieuws. Er waren vele mensen die vonden dat de houding van de mensen die weigerden eigenlijk niet door de beugel kan. Voor hen is het best oké dat je hen uitnodigt door het te vragen, op de klassieke manier dus.







	Aflossing van de wacht: Jens Dörr komt om 1.00 uur Toufik Cherifi opvolgen.



























































Een demo krijgen we vanavond niet te zien. Wel een verwelkoming door de organisatoren Sonja en Sven, met meteen ook al een fles cava voor elke vrijwilliger. Bedankt Sonja en Sven!







	Blik op de tafel van de maestros: v.l.n.r. Maja en Marko, daarnaast Noelia en Carlitos.