Tangopostale 2013: Carlos Gardel ou le tango universel

woensdag 2 juli 2013 - Espace EDF Bazacle, Toulouse

	"Carlos Gardel ou le tango universel" is de titel van een tentoonstelling die plaatsvindt in de kelders van de Espace Balzac.



Op woensdagnamiddag komt Carlos Gardel specialiste Christiane Brichetaux gratis een gecommentariëerde rondleiding geven.



Christiane vertelt ons dat Carlos Gardel erg begaafd was. Een van zijn talenten uitte zich in het articuleren. Gardel zong graag in het lunfardo en deed dat op meesterlijke wijze, o.a. door de woorden die hij zong heel duidelijk te zingen.
.

We zien hier Carlos Gardel op 18-jarige leeftijd.



Hoewel Gardel als de uitvinder aanzien wordt van gezongen tangoliedjes, waren er voor hem al anderen die ook tangoliedjes zongen. Een van de belangrijkste was Antonio Villoldo. Hij staat ervoor bekend de eerste te zijn geweest die een tangoliedje schreef en dat publiceerde. Het ging om "El choclo". Soldaten van de Franse marine brachten de tekst in 1907 mee naar Frankrijk, samen "Las morochos". Villoldo was niet alleen degene die de tekst schreef, maar ook diegene die de tekst zong. Een voorloper van Carlos Gardel dus. Wat Villoldo onderscheidde van Gardel, was dat Villoldo zong voor mensen van lage afkomst, terwijl Gardel, weliswaar x aantal jaren later, zijn liedjes zong voor alle lagen van de bevolking en dus ook voor de meer welstellende burgerij.


Op de 4de foto is José Betinoti afgebeeld. Hij was een payador, iemand die tango's speelde op gitaar, zoals bv. "Pobre mi madre querida". Hij was het die Carlos aanraadde zijn familienaam te veranderen in Gardel. Want Carlos echte familienaam is eigenlijk Charles Romuald Gardez.

	Hier zien we Carlos Gardel samen met José Razonno. Volgens geschiedkundige bronnen zouden ze met mekaar in contact gekomen zijn door een liedje dat Gardel zong en dat van de hand was van Betinoti : "Pobre mi madre querida". Wanneer Carlos Gardel het liedje zong toen hij José Razanno ontmoette, was Razanno zodanig onder de indruk ervan dat hij Gardel vroeg om met hem een duo te vormen.





Tita Ruffo, een operazanger. Carlos Gardel was gefascineerd door de wereld van de opera. Volgens zijn moeder kon hij heel makkelijk de teksten van aria's onthouden en was hij in staat om na de voorstelling een aantal aria's na te zingen.


Carlos Gardel liet zich graag begeleiden door gitaristen. Hij heeft er 6 gehad. De eerste was Ricardo El Negro. Een andere was Pedro Rossi die samen met Gardel een meesterstuk schreef "Silencio". De gitaristen waren van onschatbare waarde voor hem en de geschiedenis van de tango, want Gardel kon geen noten lezen, maar bedacht wel composities. Men vertelt dat hij soms 's nachts stukken componeerde en op de piano blaadjes legde om aan te tonen hoe ze zijn stuk moesten spelen. De gitaristen zetten dan de volgende dag zijn aanwijzingen om in echte noten.



Triest is dat ik de uiteenzetting van Christiane niet helemaal tot het einde kon volgen. Doordat Christiane voordien de Carlos Gardel wandeling deed en die ferm uitliep, arriveerde ze met 40 minuten vertraging in de kelders van de Espace Bazacle, en ik wou die avond ook nog eens naar de Eterna Milonga gaan. Dus zag ik me genoodzaakt de groep voortijdig te verlaten. Maar door de lange wachttijd had ik wel voldoende tijd om vooraf het grootste stuk van de tentoonstelling te fotograferen. Ziehier, als troost, de rest van de foto's.










	Op deze interessante kaart worden in het blauw de plaatsen aangeduid waar Carlos Gardel tournees deed. In het geel aangeduid zijn de plaatsen waar tango wordt gedanst. En? Klopt het een beetje?



	Carlos Gardel kwam op tragische manier om het leven. Op 24 juni 1935, enkele minuten na het opstijgen, ontploft het vliegtuig dat hem van Colombië naar Argentiniê moet brengen. Een echt drama! Carlos Gardel komt om het leven op het hoogtepunt van zijn carrière. Het gebeurt op een moment dat alle platenbazen, regisseurs van films en shows, zowel in Amerika als in Europa, aan zijn voeten liggen. Zijn dood maakt van hem een legende. Meer dan een miljoen mensen volgen zijn begrafenis bij.