Tangopostale 2010 Toulouse:
Tangobal met Las Malenas en
Carel Craayenhof y su Sexteto
Canyengue
Salle Mermoz, Parc Municipal des Sports
klik hier
voor videobeelden van dit gebeuren
|
Het tweede tangosalon van Tangopostale in Salle Mermoz (het eerste vond plaats de avond voordien)
was veelbelovend: Carel Craayenhof als top of the bill en ervoor Las Malenas, een
groep met alleen maar tangomeiden. |
|
|
Het sextet Las Malenas zag in 2002 het licht. Ziehier de orkestleden: Véronique Rioux (bandoneon), Katiana Georga (piano), Anne Le Pape (viool), Julie Wittendal (viool), Sabine Balasse (cello), Pascale Guillard (contrabas). |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
En daarna de Nederlandse
formatie: Carel Craayenhof en zijn Sexteto Canyengue. |
|
|
Pianist Sebastiaan van Delft.
|
|
|
|
|
Emma Breedveld als eerste
viool en Bert Vos als tweede viool en alt. |
|
|
Carel Kraayenhof op
bandoneon en Jaap Brandenkorst op contrabas.
|
|
|
|
|
En we vergaten er bijna
eentje: Ville Hiltula als
tweede bandoneonist. |
|
|
Carel Craayenhofs eerste muziekinstrument was de piano. Hij begon met pianolessen toen hij 8 jaar was, maar toen zijn ouders naar Amsterdam verhuisden en de piano niet meekon, diende hij noodgedwongen naar een ander instrument uit te kijken. Zijn oog viel toen op de accordeon, waarop hij vooral Ierse en Engelse volksliederen begon te spelen. |
|
|
|
|
Door platen te beluisteren ontdekte
hij plots het bestaan van de tegenhanger van de accordeon: de bandoneon.
Aangevuurd door zijn leraar Alfredo Marcucci en
onder de indruk van de uitgebreide klankkleur en de schier eindeloze
mogelijkheden raakte Carel in geen tijd verzot op de klaagtrekbalg. Hij
belandde zo automatisch in de wereld van de tango. |
|
|
In 1993 richtte hij samen met Leo Vervelde (bandoneonspeler die 1 jaar lang het Sexteto Canyengue leidde) een tangovakgroep op aan het conservatorium. Het kwam tot een levendige uitwisseling van materiaal, leerlingen en docenten met een muziekschool in Buenos Aires. |
|
|
|
|
Carel Craayenhof
en zijn sextet boekten hier en daar succes, maar braken pas echt door in
2002, toen ze mochten spelen op het huwelijksfeest van het Nederlandse
prinsenpaar Máxima en Willem Alexander mochten spelen voor het koninklijke
paar en de 1000 gasten, waaronder Nelson Mandela en
Kofia Annan, en ook live
voor meer dan 55 miljoen mensen wereldwijd. Het hartstochtelijk gebrachte “Adiós Noniño” bracht niet
alleen Máxima in ontroering (beroemde tranen), maar ook het Nederlandse
publiek sloot voorgoed de Argentijnse tangomuziek in de armen. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tussen de nummers door neemt Carel Craayenhof af en toe het woord om wat uitleg te geven bij de nummers, en ook om erop te wijzen dat Nederland de volgende dag de wereldbekerfinale speelt tegen Spanje. Wat morele steun voor de Hollanders, maar het zou niet mogen baten, want Spanje zou uiteindelijk met 1-0 zegevieren na verlengingen. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Net zoals op vrijdagavond,
mochten 2 Italiaanse danskoppels de vloer op voor een demo, te beginnen met
Barbara Carpino en Claudio
Forte uit Sicilië. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mariela
Sametband en Alberto Colombo uit Milaan.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
En nu met het orkest erbij. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Salsa voor 2007 - Salsa
2007 - Salsa 2008 – Salsa
2009 – Salsa 2010 – Salsa
2011 – Salsa 2012 – Salsa
2013
Tango: filmpjes
– Geschiedenis van de Argentijnse tango – Tangopostale
2011