|
|
|||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
Hoofdstuk 5 Het donkere tijdperk |
|||||||||||||||
|
2. TANGO ZO GOED ALS DOOD
Argentijnse tieners stelden zich open voor rock-‘n-roll en vele tangodansers werden rock-n’-roll en swingdansers. In de ogen van jeugd was tango ouderwets en een muziek voor oud.
Culturele staatsgreep
De staatsgreep van de militairen was niet alleen politiek, maar ook cultureel. Alles wat aan Perón herinnerde moest eraan geloven. De pers en de radio mochten geen folklore- en tangomuziek meer uitzenden. Duizenden aanhangers van het socialisme en het communisme werden opgepakt en vermoord. Daaronder ook duizenden mensen uit de culturele wereld. In een poging tango de mond te snoeren, werden ook vele master opnames van tango’s vernietigd. Een wet verbood minderjarigen naar nachtclubs te gaan. En om politieke agitatie tegen te gaan, werd bij wet verboden om met meer dan 3 mensen samen te scholen. De maatregelen hadden tot gevolg dat tangosalons en concertzalen leegliepen. Tango kon alleen nog in het geheim gedanst worden.
Kleinere ensembles
Vele tangomaestros vluchtten naar Europa en Amerika, en diegenen die bleven zagen zich verplicht hun orkest gevoelig te laten inkrilmpen. Horacio Salgán speelde vanaf
Anibal Troilo richtte een kwartet op, samen met gitarist Roberto Grela, die de "Gardel van de gitaar" werd genoemd, omdat hij zo mooi gitaar kon spelen. Hij kon nochtans geen noten lezen, maar dat hinderde hem niet.
Vergeefse poging van Juan Carlos Copes
Juan Carlos Copes probeerde de vlam van de tango brandend te houden door een tangodansshow te maken voor Broadway. New Faces uit 1962 werd een tijdlang opgevoerd in New York, en Copes werd 3 keer uitgenodigd voor de Ed Sullivan Show. Het bracht Amerika weer in contact met de vergeten dans. Inspelend op het succes boden een aantal dansstudio’s in New York weer tangolessen aan, maar het volk liep er niet warm voor.
|
||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| vorige | |||||||||||||||