hoofdpagina
reisfilms
Brugge
salsa
tango
tuinen
gastenboek

Jean-Pierre Van Loocke

stelt voor

Geschiedenis van de Argentijnse tango

 
 
  
 
 

 

VOORWOORD

 
Hoofdstuk 2   Vanaf de geboorte van de tango tot aan de Guardia Vieja
 


1492-1880:
ONTSTAANSGESCHIEDENIS
ARGENTINIË EN URUGUAY

1880-1917:
VANAF DE GEBOORTE VAN DE TANGO
TOT AAN DE GUARDIA VIEJA

1917-1935:
TANGO UP AND DOWN

1935-1955:
HET GOUDEN TIJDPERK
VAN DE TANGO

1955-1990:
HET DONKERE TIJDPERK

1990 en verder:
NEO-TANGO

EVOLUTIE IN DE TANGO
DANSSTIJLEN

SLOTBESCHOUWING

BIBLIOGRAFIE

 
 

Gastenboek: graag jouw mening over dit werkstuk!

 


2. OVERLEVEN IN CONVENTILLOS

De meeste immigranten kwamen terecht in “conventillos” of huurkazernes. Daarmee worden grote huizen bedoeld die tot 60 kamers telden die om binnenplaatsen gegroepeerd waren. Tot 1870 woonden er voornamelijk zwarten. Om er te logeren moest je huurgeld betalen. In 1885 bedroeg de maandhuur voor een ka Tekstvak:  mer tussen de 7 en 9 pesos. Ter vergelijking: een ongeschoolde arbeider verdiende in die tijd ongeveer 30 en een handwerker ongeveer 60 peso per maand. Ondanks de lage huurprijs probeerden vele huurders de prijs nog gevoelig te drukken door familieleden of landgenoten in onderhuur te laten wonen, waardoor vele kamers afgeladen vol waren, met vaak 6 bewoners per kamer.

Omdat er in de meeste kamers maar 2 bedden of matrassen waren, moesten de bewoners afwisselen om in bed te slapen. Sanitaire voorzieningen waren er nauwelijks. Vaak deelden meer dan 60 mensen een douche. Een gemeenschappelijke keuken was er niet; er werd gekookt op kleine fornuizen bij de ingang van de binnenplaats. Door de gebrekkige hygiëne braken vaak epidemieën uit en kwam het regelmatig tot protestacties die de welgestelde bewoners van de stad in hun rust stoorden. Veel zin hadden de protesten niet. Een poging om de woonomstandigheden te verbeteren door middel van een vergunningsstelsel met bepaalde verplichtingen mislukte. Een veel gebruikte maatregel van het stadsbestuur om de orde te handhaven, was het op straat zetten van de bewoners of het ontruimen van hele conventillos, zonodig met geweld. Zo werd ook de grote huurstaking van 1907 met geweld onderdrukt.

Ongeveer 70 % van de bewoners in woonkazernes waren buitenlanders, de rest waren negers en creolen die weggevlucht waren van het platteland of uitweken omdat er door de mislukte landhervorming geen werk meer was voor hen. Sommige conventillos werden door bepaalde volksgroepen gedomineerd, ma Tekstvak:  ar het merendeel werd bewoond door een bont allegaartje van de meest uiteenlopende nationaliteiten.

Talrijke persoonlijkheden en types die de tango gemaakt hebben tot wat hij is, en die in teksten worden beschreven, zijn uit de conventillo voortgekomen. De figuur van de compadrito geldt bijvoorbeeld als de personificatie van de integratie van immigranten en creolen.

Ook delen van de onderwereld waren thuis in de conventillos: boeven, pooiers en hoeren woonden te midden van brave katholieke immigranten. Mensen met verantwoordelijkheidszin waren allesbehalve tevreden met die situatie en probeerden met de moed der wanhoop om hun kinderen niet te laten kijken naar die kwalijke figuren met hun opzienbarende kledij en hun opschepperig gedrag. Maar ze konden niet verhinderen dat er toch wel mannen waren die met hun op stoere wijze voorgedragen liederen indruk maakten op de jongere generatie.

De immigranten kregen ook te maken met de vooroordelen van de naar de stad getrokken inheemse plattelandsbewoners die hen voor hun verdrijving uit de pampa verantwoordelijk achtten en spottende benamingen voor hen bedachten.

Maar lang bleef de vijandigheid niet duren. De Europese immigranten en creoolse nieuwkomers zaten in hetzelfde schuitje. Ze mochten niet deelnemen aan de groeiende welstand van het land, noch politiek, noch economisch, noch financieel. De teleurstelling was enorm. Een volksopstand leek in de maak. Maar zover kwam het niet. Hun zoektocht naar sociale aanvaarding, hun geworstel met heimwee, frustratie en ontworteling zette zich om in woorden, muziek en danspassen: ze vonden de tango uit. “Hacerse la América ” bleef voor hen een onvervulde droom, het eigen vaderland en de achtergebleven familielieden een bitter verlangen. De tango knoopte bij deze verbittering aan en verwekte haar.

De Argentijnse elite zat in een ivoren toren in het centrum van de stad en keek de eerste jaren niet om naar wat er zich in de stadsrand afspeelde. En toen ze uiteindelijk toch in de mot kregen dat de mensen er innig omstrengeld met elkaar dansten, toen distantieerden ze zich nog meer van het ruige volk en veroordeelden ze de tango als een vulgaire dans uit de bordelen.

Vele van die conventillos bestaan nog in opgeknapte vorm, zoals bijvoorbeeld de Casa de los Ezeiza, de Conventillo de la Paloma.

 

 

 

 
       
       
       
vorige