zaterdag 25 juni 2016

Salle des Fêtes de Fives,
Rijsel (Frankrijk)

La ultima



		De flyer van het laatste tango evenement van Sous les Marronniers spreekt boekdelen. De alternatieve tangovereniging bestaat sedert 1997, net geen 20 jaar dus, maar besliste spijtig genoeg ophouden te bestaan. Vertrekken met de stille trom, kwam niet in hun op. Integendeel de laatste tango activiteit is er een om u tegen te zeggen: 2 dagen lang, met een programma, rijk aan verscheidenheid en vol van verrassingen.
Een van die originele ideeën is een familiale milonga, waar iedereen van babies tot en met honderdjarigen welkom zijn.



		Locatie is de feestzaal van Fives, een deelgemeente van Rijsel, een gebouw in neo-classicistische stijl. De Stad Rijsel liet de feestzaal bouwen in de jaren 1926-1928 naar plannen van stadsarchitect Marcel Cools. Enkele jaren voordien was de Stad in het bezit gekomen van het nabijgelegen kasteeltje met kasteeltuin van de familie Barrois.



Op het domein werd naast een feestzaal ook een crèche ingericht, een parkeerterrein en een park, waar we even tot verpozing komen. -------------------------------------------------------------------------- Aan de voorgevel is ook wat art déco te zien: zonsondergang in geëmailleerd keramiekstenen. In 1997 geraakte het gebouw in verval. Met het oog op Rijsel, culturele hoofdstad van Europa in 2004, besloot het stadsbestuur het te laten renoveren. In 2003 was het af. Sindsdien wordt het weer volop gebruikt, voor toneelvoorstellingen, muziekfestivals, tentoonstellingen, dansvoorstellingen en enkele keren ook voor tango.



		De opkomst is groot en dat is verdiend! Want Sous les Marronniers was niet zomaar een tangovereniging. Ze werd in 1997 opgericht onder de kastanjebomen van het park Vauban in Rijsel. Boegbeeld Joëlle Colcanap, die dat jaar de tangovereniging Tango?Tango! had verlaten, besliste haar eigen weg op te gaan en met een handvol companen besliste ze een alternatieve tangovereniging op te richten. Als naam kozen ze voor Sous les Marronniers, wat “onder de kastanjebomen” betekent.



De leden broedden op het idee om zelf tango evenementen in te richten op plaatsen waar je het niet verwacht: in een park, op een binnenkoer (Vieille Bourse), op straat (tijdens de grote braderie van Rijsel)… De drijfveer was dat je tango eigenlijk overal zou moeten kunnen dansen. Niet alleen tijdens milongas, waar vaste regels en codes gelden, maar ook buiten, op straat, in musea, op parkeerterreinen, verticaal op een muur (tijdens de open monumentendag 2015), enz. Maar dit was niet het enige wat de Sous les Marronniers onderscheidde van andere tangoverenigingen. Sous les Marronniers had geen eigen danslokaal, geen eigen statuten en wou zich ook niet vastpinnen op vaste activiteiten. Ze koos er expliciet voor om geen jaarlijks tangobal te organiseren en ook geen wekelijkse tangolessen. De activiteiten waren open voor iedereen en iedereen, beginner of gevorderde, moest er zich van meet af aan welkom kunnen voelen. Het was de bedoeling origineel uit de hoek te komen. Vandaar ook het banket tijdens de laatste milonga van het seizoen in de Vieille Bourse en de recentere tango battle


Aan originaliteit geen gebrek: een doorzichtbaar gordijn scheidt de dansvloer van de barruimte.






	Spijtig genoeg zorgde de afstand (80 km van Brugge) en de onverwachte momenten ervoor dat ik nogal wat activiteiten van Sous les Marronniers niet kon inplannen. Maar dat neemt niet weg dat ik er toch enkele van kon meepikken. Naast de vele keren dat ik naar de Vieille Bourse kwam, was ik er ook bij toen Sous les Marronniers een tangosalon organiseerde in het park Vauban (jammer genoeg regende het toen en werd de milonga verplaatst naar een gebouwtje in het park, waar er nauwelijks gedanst werd). Ik was er ook bij in 2012 toen Sous les Marronniers het onvergetelijke bal rouge organiseerde.

Andere milongas op het actief van Sous les Marronniers waren alle milongas in de Vieille Bourse, telkens van begin juli tot eind september, een milonga in het Museum voor Schone Kunsten 2015), een in de Opera, in de cinema, in het centrum voor moderne kunsten Le Fresnoy… en op 14 juni 2008 op dezelfde locatie als vandaag, met op het podium niemand minder dan Otros Aires.


























Dj Toufik houdt toch zo graag ervan om ook af en toe te dansen.Vandaar dat mijn camera hem af en toe miste toen ik van hem en de andere dj’s foto’s wilde nemen.



























		Het zat er al een tijdje aan te komen. Iedereen kreeg bij het binnenkomen de vraag om om 22.30 uur heel luid te applaudisseren en samen luid te roepen “Merci Joëlle!”. Ook Joëlles kleinkinderen doen mee.

























Na deze onderbreking schakelt het dj-duo weer over op muziek.



		Voor het interieur van de zaal deed de Stad Rijsel een beroep op interieurarchitect Georges Borrewater. Hij koos voor een feestzaal voor 1112 toeschouwers. Na de restauratie werd dit aantal teruggebracht op 900. De parketvloer is 341 m². Op de verdieping is een groot balkon, waar 240 mensen kunnen zitten. Ja, ik heb geluk dat ik er eens op mag.







































































































		Tot slot nog een videoboodschap van leraars Mariana en Dimitris die er dit weekend jammer genoeg niet bij konden zijn.