woensdag 30 maart 2016

Club Malcolm, Avenida Córdoba 7004, Buenos Aires

Fruto Dulce

	Langs de drukke 5-vaksbaan Avenida Córdoba ligt het clublokaal met sport- en danszaal van sport- en voetbalclub Villa Malcolm. De vereniging werd in 1928 opgericht en speelde net zoals de andere wijkverenigingen een grote rol in de ontwikkeling van de tango. Na eerst in een lokaal vlakbij te hebben gezeten, vond de vereniging vanaf 1953 een onderkomen in het huidig gebouw op Avenida Córdoba 7004.

Club Malcolm is een van de vele sportverenigingen die in de 1930er jaren ontstonden. Het medium tv bestond nog niet. Cinema’s waren er wel al en die waren druk bezocht, maar je kan niet alle dagen naar de film gaan. Sport en ontspanning was een gat in de markt. Mensen uit de buurt schaarden zich bijeen om sportclubs op te richten. Ideaal om de kinderen van de straat te krijgen, na je werk aan sport te doen of in het clubhuis bijeen te komen om een praatje te slaan of te socializen. In het aanbod van activiteiten, zat ook tango. De dj’s van toen hadden nog geen grote platencollecties, maar er vormden zich wel orkesten en hele goeie zelfs. Dus deden de organisatoren op hen een beroep om live te komen spelen. Iedereen met een beetje gevoel voor muzikaliteit, wou er graag bij zijn en zette zijn beste beentje voor. Zo ontstonden in die tijd tangosalons waaraan niet tientallen of een paar honderd, maar wel duizenden mensen tegelijkertijd deelnamen. Kinderen hoorden de muziek in de clubs en kwamen aan het raam kijken. Het had een grote aantrekkingskracht op hen, net zoals de fanfare die door de straat trok en voor een aparte vorm van vertier zorgde. Verenigingen, groot (vb. de grote voetbalclubs Boca, River, San Lorenzo, Atlanta, Huracán of Vélez Sarsfield)of klein, organiseerden tangosalons, die alsmaar groter werden. Het gaf hen uitstraling. Het voelde goed aan eraan mee te kunnen doen. Tango was niet alleen langer een dans die alleen maar gedanst werd in de buitenwijken van de stad door rijkeluizonen of door de Parijse upperclass. De tangosalons evolueerden tot een massagebeuren, waaraan alle lagen van de bevolking deelnamen.

De bestuursleden van de clubs waren migranten van de 2^de generatie, die zich hadden opgewerkt en zich een bepaald niveau van waarden hadden eigen gemaakt. Ze hadden het voor het zeggen en projecteerden hun waarden ook in de tango. De tangobals waren niet gratis. In Club Malcolm bv. kostte een toegangskaartje 3 pesos. In de akten van de vereniging staat te lezen dat het vragen van inkomgeld onvermijdelijk is om te voorkomen dat ongenode gasten ook zouden binnenkomen. De tango die in de jaren voordien door messentrekkers, ex-gevangenen, vervolgden, prostituées, rijkeluiszonen… werd gedanst, was ondertussen veranderd van publiek. Bovendien was het ook van plaats veranderd. In plaats van zoals in de beginjaren alleen maar gedanst te worden in de buitenwijken van de stad en dan later ook na heel trendy geworden te zijn in Parijs ook in de cabaretzalen in het centrum van Buenos Aires, werd tango nu ook gemeengoed in de wijken rond het centrum. Villa Crespo was zo’n wijk. Villa Crespo, dat vroeger aan de rand van de stad gelegen was, ontwikkelde zich tot een wijk voor gegoede burgers en de nieuwe middenklasse, met ook flink wat joden. Ook de manier van dansen was anders. Er werd op toegekeken dat het niet uitdagend was, maar sociaal verantwoord. In de clubs trachtte men zo gedisciplineerd mogelijk de waarden van de maatschappij in ere te houden. Er werd streng op toegekeken dat er geen prostituées, zouden aan deelnemen. Uitsmijters werden ingehuurd om wie er niet in hoorde, buiten te houden. Er kwam een dresscode, zowel voor mannen als voor vrouwen. Mannen waren alleen toegelaten in kostuum en met stropdas, tenzij wanneer ze kwamen sporten. Jonge meisjes mochten alleen maar binnen wanneer een van hun ouders of een tante bij hen was. Die dienden erop toe te zien dat mannen geen avances zouden doen. De tangosalons werden alleen maar gehouden tijdens het weekend, omdat er in de week gewerkt moest worden. Op zondag vonden ze al plaats van in de namiddag, omdat er de maandag gewerkt moet worden. Wie zich niet netjes gedroeg (bv. in het openbaar kussen, was verboden) en niet danste zoals het hoort, werd na een verwittiging buitengegooid of als lid van de club uitgesloten. Ook het orkest zelf diende zich te gedragen. In de akten van Club Malcolm uit 1942 staat te lezen dat diverse orkestleden van het orkest van “Gordo” (= dikke) Troilo zich niet behoorlijk gedragen hebben en daarom een optreden van hen afgelast wordt en vervangen wordt door het Orquesta Típica Lucio Demare. Anders gezegd, in die tijd waren we nog ver af van de dansen die uit de VS zouden overwaaien, zoals de boggie, die de waarden van toen en de manier van zich kleden op dansfeesten helemaal over boord zouden gooien. De tango bracht vele mensen samen: de middenklasse, de bourgeoisie, de lagere klassen. Het spreekt voor zich dat niet iedereen een bepaald orkest goed vonden. De orkesten kregen al snel hun eigen aanhangers. Afhankelijk van de soort mensen die de clubs wilden aantrekken, kozen ze het soort orkest dat bij die mensen goed in het gehoor lag. Club Malcolm was een club met vooral leden uit de brede middenklasse. Vandaar dat het bestuur vooral orkesten en zangers lieten optreden die heel erg populair waren bij die categorie van mensen. Juan D’Arienzo was zo’n orkest, Alberto Castillo zo’n zanger. Wanneer Alberto Castillo ergens optrad, gebeurde het vaak dat er zodanig veel volk op afkwam, dat de hele avenue Córdoba moest worden afgesloten om de grote volkstoeloop aan te kunnen. De zanger speelde erop in door telkens ook enkele liedjes te komen zingen aan het venster, zodat ook de mensen op straat ervan konden meegenieten. Hoe populair tango wel was, mag blijken uit het feit dat op bv. op 16 juli 1946 in de wijk Villa Crespo terzelfdertijd 4 tangosalons plaatsvonden, waarvan 2 met orkest (D’Arienzo in Club Malcolm en Troilo in club Atlanta) en 2 met platen (in “Social Villa Crespo” en “El Fulgor”).

Fruto Dulce die ondertussen 5 jaar bestaat, organiseert er op dinsdagavond een milonga voorafgegaan door een tangoles die om 21.00 uur start en anderhalf uur duurt.



	Demian Garcia en Ines Muzzopappa leren de deelnemers vandaag milongafiguren aan.















	Om 22.30 uur is de les gedaan en gaat de milonga van start die tot 2.30 uur duurt.









Fruto Dulce is maar een van de vele verenigingen die in Club Malcolm milonga's organiseren. Op zondag is Viva La Pepa er te gast, op maandag tangoschool El Motivo (les voor alle niveau's van 20.00 tot 22.00 uur gevolgd door een practica of oefensalon), op vrijdag houdt ZUM er zijn practica (voorafgegaan door lessen) en op zaterdag La Bruja.









	De banners aan de muren liegen niet. Club Malcolm ontving in de loop der jaren zowat alle componisten die in hun tijd furore maakten, zoals Juan d'Arienzo, Miguel Caló, Carlos di Sarli, Osvaldo Pugliese, Francisco Canarao, Anibal Troilo, Ricardo Tanturi en ga zo maar door.



	Zowat alle grote orkesten uit het gouden tijdperk traden er op: D’Arienzo, Troilo, Di Sarli, Pugliese, Caló, Canaro, De Mare, Laurenz, D’Agostino, Tanturi, Biaggi, Rodríguez, Salgán, De Angelis, Gobbi, Julio De Caro, Francini-Pontier, Maderna, Domingo Federico, Sssone, Basso, Varela, De Franco, Malerba, Rodio…

Idem voor wat de zangers betreft: Alberto Castillo, Alberto Podestá, R. Iriarte, R. Berón, R. Rufino, A. Moran, J. Vidal, O. Serpa, M. Pomar, L. Tolosa, C. Almagro, R. Goyeneche, A. Marino, H. Marcel, A. Fontán, A. Laborde, J. Vidal. Het feit dat ze hier opgesomd staan met het jaartal erbij, wil niet zeggen dat er maar 1 keer optraden. De optredens waren in die tijd zo “normaal” dat ze niet eens nog met de naam van het orkest erbij aangekondigd werden.













Zoals op heel wat milonga's in Buenos Aires, kan je ook hier de innerlijke maag versterken. De keuze van dit koppel viel op een tortilla.









Omstreeks 1.00 uur wordt de milonga stilgelegd voor enkele aankondigingen en een demonstratie of "exhibición de parejas" zoals ze dat hier zo mooi zeggen.

Rebecca, de organisatrice neemt het woord. Zij "leeft" als het ware voor haar milonga. Maakte alle tafellakens zelf, investeerde in een beamer die al eens gestolen werd, maakte totempalen als verwelkoming, die ook jammer genoeg "voetjes kregen".

	Het danspaar dat vanavond optreedt, zal haar in elk geval niet ontgoochelen. Giovanna di Vincenzo en Martin Almiron brengen niet minder dan 4 demo's, waaronder enkele heel erg spectaculaire, met vele snelle bewegingen.