zaterdag 30 januari 2016

Parnassus,Oude Houtlei 122, Gent

Milonga de Gante

	Tijdens WO I was er een paus die verbood dat er tango gedanst werd.

Vandaag de dag 1, 2 generaties later wordt er zelfs tango gedanst in de kerk, al moet er wel vermeld worden dat dit voorlopig althans alleen nog maar gebeurt in ontheiligde kerken.


	Een zo'n kerk is deze in de Oude Houtlei. Tot in 2004 woonden in het bijhorende klooster nog franciscanen, maar toen de laatste overleed, was de tijd gekomen om iets anders, iets nieuws met het gebouw te doen.
Om weergalmen tot een minimum te beperken werd een akoestische installatie aangebracht die er een beetje buitenaards uitziet. Er was immers beslist om de kerk om te vormen tot een cultuur- en ontmoetingsruimte, waar naast lunchen ook naar muziek geluisterd en gedanst kan worden. De constructie is een kunstwerk van Jean-Pierre Clemançon en heeft een dubbele functie: akoestiek droger maken door de massa wollen doeken; tot ornament dienen dat enerzijds verlicht en anderzijds het hoge plafond wat omlaag haalt, wat de sfeer ten goede komt. Het is gebaseerd op een koraal.

	Het ontging het team van de Milonga de Gante niet. Na een try-out in november, organiseren ze in het ontheiligd gebouw alvast maandelijks een milonga, telkens op de 4de zaterdag van de maand.



	Schoenen aan de kant, kleren snel op een hoopje. Tangoliefhebbers staan graag snel op de dansvloer.























Aan de straatkant lieten ze een portaal neerzetten en die bekronen met een bepleisterde halsgevel en een rondboognis voor de Heilige Ursula.	De kerk was oorspronkelijk eenbeukig, maar in 1843 kregen de minderbroeders toestemming om haar uit te breiden met 2 zijbeuken.



	De minderbroeders waren niet de eerste bewoners van de kerk. Zij verschenen pas nadat de vorige bewoners zo ferm in aantal geslonken waren dat ze maar met 2 meer overbleven en het boeltje verkochten aan de franciscaanse orde van de minderbroeders of recolletten.

Die eerste bewoners en bouwheren of liever bouwvrouwen van de kloosterkerk waren zusters clarissen-urbanisten. Zij streken in Gent neer tijdens de Spaans-Franse oorlog, die hen deed vluchten uit hun klooster in Geraardsbergen in het midden van de 17de eeuw.



	De latere eigenaars, de minderbroeders, waren heel populair. Zij waren vooral begaan met het geestelijk en materieel welzijn van de volksklasse en verdienden hun strepen met weldadigheid, zoals armen- en ziekenzorg, hulpverlening op het slagveld en in de gevangenissen. In diezelfde lijn, uitgezet door Franciscus van Assisi en de minderbroeders, is nu in de kerk een sociaal restaurant ingericht, dat wordt uitgebaat door de sociale tewerkstellingsplaats Ateljee.

















De kerk wordt nu Parnassus genoemd naar de organisatie die zich erover ontfermt. Parnassus verwijst naar de mythologische berg waarop Griekse godinnen van de kunsten woonden, die men Muzen noemde: dochters van Zeus. Ze zijn een inspiratiebron van vele kunsten en wetenschappen.











Dj Ben draaiend waarin hij steengoed is, aan de knopjes.





















-