Pasos de Brujas: kerstmilonga in foyer

zondag 29 december 2013 - Stadsschouwburg, Brugge

	Miljaar! Wat is ie weer fijn uitgedost! Er is zeker wat op til.

En ja hoor, Pasos de Brujas wist een van de meest grandiose zalen te strikken: de foyer van de Brugse stadsschouwburg.



	Het toenmalig stadsbestuur liet het gebouw in 1869 optrekken in een buurt die gold als de meest rosse van de hele stad. Om het gebouw een plaats te geven gingen 45 huizen onder de sloophamer en dienden 150 mensen een nieuw onderkomen te zoeken.

De tijd drong, want andere steden van belang zoals Brussel, Antwerpen en Gent, hadden al een hele tijd eerder hun eigen stadsschouwburg. Brugge kon dus echt niet langer achter blijven hinken.





	De Brusselse architect Gustave Saintenoy liet zich duidelijk inspireren door het veel grootser opgevatte operagebouw in Parijs, dat in dezelfde jaren (1861-1874) tot stand kwam naar het ontwerp van Charles Garnier. Het ontwerp werd fel gecontesteerd, want het ging duidelijk in tegen de toen heersende smaak van het grote publiek. Het werd dan ook beschouwd als de tempel van de zegevierende burgerij.







De muren en het plafond zijn versierd in Second Empirestijl, uit het tijdperk van Napoleon III. De ontwerpers keken niet op een versiering meer of min en gebruikten vele kleuren, waaronder vnl. goud. Het was de bedoeling om de bezoekers het gevoel te geven in een paleis te zijn terechtgekomen.









	De akoestiek is niet top, maar met een deejay als Oliver van La Tanguería kan het niet mis gaan.

De vloer is ook niet top. Spleten trachten dames met stilleto's uit hun evenwicht te halen.

	En ook in de hoeken moet je goed opletten om niet onderuit te gaan op de vervaarlijk gladde vloer.

Een dweil is een welgekomen bondgenoot.

	Maar het grootste gevaar voor het welslagen van deze milonga, is het aantal mensen. We blijken met meer dan 300 te zijn, in een zaal waar de capaciteit voor een staand publiek beperkt is tot 450 à 500 genodigden of tot 200 voor een zittend publiek (incl. de kamer ernaast waar niet gedanst kan worden).





Pasos heeft nagedacht over de beperkingen van de zaal. Om zo weinig mogelijk ruimte te verliezen aan de zijkanten, zijn alle stoelen voor ’t eerst aan 1 kant van de zaal gezet.

	Maar het is een dubbeltje op zijn kant, want vele mensen houden zich niet aan de etikette voor drukke milongas: respecteren van de dansflow, niet op de dansvloer komen terwijl de muziek volop bezig is, niet te breed dansen...





Het is genieten van het majestueuze kader en van tal van dansers en danseressen die zich naar de gelegenheid opsmukten.









































	Je kan je laten maquilleren bij Tine of je een nieuw paar dansschoenen uitzoeken.

Spijtig genoeg hadden ze het model dat mijn voorkeur wegdroeg niet mee in mijn schoenmaat.